ธรรมชาติของเสียง เสียงและการได้ยิน ธรรมชาติของเสียง เสียงเกิดจากการสั่นของวัตถุ เสียงเป็นพลังงานรูปหน่ึงท่ีทำให้ประสาทหูเกิดความรู้สึกได้ การเคล่ือนท่ีของเสียงจากตัวก่อกาเนิดเสียงต้องอาศัยตัวกลางในการถ่ายโอนพลังงานการสั่นของตัวก่อกำเนิดเสียงนั้น ไปยังสิ่งต่าง ๆ การเกิดคล่ืนเสียงเคล่ือนท่ีจากที่หน่ึงไปยังอีกท่ีหน่ึงได้จะต้องประกอบไปด้วย 1. มีแหล่งกำเนิดเสียง 2. มีการสั่นของแหล่งกำเนิดเสียง 3. มีตัวกลางให้คล่ืนเสียงเคล่ือนท่ีผ่าน
conjunction (คอนจังชั่น) แปลว่า “การเชื่อม, คำสันธาน” แบ่งออกเป็น 4 ชนิด คือ 1.correlative conjunction (คะเรลละทีฟว์ คอนจังชั่น) =คำเชื่อมที่เกี่ยวเนื่องกัน 2.compound conjunction (คอมเพาน์ดฺ คอนจังชั่น) =คำเชื่อมที่ผสมกัน 3.coordinating conjunction (โคะออดิเนทิง คอนจังชั่น) =คำเชื่อมที่เท่ากัน 4.subordinating conjunctions (ซะบอร์ดิเนทิง คอนจังชั่น) =คำเชื่อมย่อย
คําเชื่อมภาษาอังกฤษ (conjunction) คำเชื่อมประโยคมีอะไรบ้าง
การเชื่อมประพจน์ โดยปกติเมื่อกล่าวถึงข้อความหรือประโยคนั้นมักจะมีกริยามากกว่าหนึ่งตัว แสดงว่าได้นำประโยคมาเชื่อมกัน มากกว่าหนึ่งประโยค ดังนั้นถ้านำประพจน์มาเชื่อมกัน ก็จะได้ประพจน์ใหม่ ซึ่งสามารถบอกได้ว่าเป็นจริงหรือเป็นเท็จ ตัวเชื่อมประพจน์มีอยู่ 5 ตัว และตัวเชื่อมที่ใช้กันมากในตรรกศาสตร์คือ และ หรือ ถ้า…แล้ว ก็ต่อเมื่อ ไม่
ตัวดำเนินการทางตรรกะ ตัวดำเนินการแบบสัมพันธ์ (Relational Operators) คือตัวดำเนินการที่ทำหน้าที่เปรียบเทียบค่าระหว่างตัวแปรสองตัว หรือนิพจน์สองนิพจน์ โดยจะคืนค่าเป็นจริงหรือเท็จ (Boolean)
ประพจน์ Proposition , Statement ประพจน์ (Proposition ,Statement) หมายถึง ประโยชน์หรือข้อความ ที่มีค่าความจริงเป็นจริง หรือเป็นเท็จเพียงค่าใดค่าหนึ่งเท่านั้น ซึ่งอาจอยู่ในประโยคบอกเล่าหรือประโยคปฏิเสธก็ได้
การทดลองสุ่ม ( Random Experiment ) คือ การทดลองที่เราไม่สามารถบอกล่วงหน้าได้ว่าผลลัพธ์ที่เกิดขึ้นจากแต่ละการกระทาจะเป็นอะไร แต่สามารถบอกได้ว่ามีผลลัพธ์อะไรบ้างที่จะเกิดขึ้นได้ เช่น โยนเหรียญบาท 1 เหรียญ 1 ครั้ง หน้าที่หงายขึ้นอาจออกหัวหรืออกก้อย ทอดลูกเต๋า 1 ลูก 1 ครั้ง หน้าที่หงายขึ้นอาจเป็นแต้ม 1, 2, 3, 4, 5 หรือ 6 แต่เราไม่รู้ว่าจะเกิดแต้มอะไรแน่นอน
ความน่าจะเป็น ( Probability )เรื่องปริภูมิตัวอย่าง ( Sample space ) แซมเปิลสเปซ (sample space) คือ เซตที่มีสมาชิกเป็นผลลัพธ์ที่อาจจะเป็นไปได้ทั้งหมดของการทดลองสุ่ม เขียนแทนด้วย s และจำนวนของ แซมเปิลสเปซ เขียนแทนด้วย n(S)
ความน่าจะเป็น (Probability) ทฤษฎีความน่าจะเป็นเริ่มมาจากปัญหาของการเล่นเกมการพนัน โดยมีนักพนันชาวฝรั่งเศสชื่อ เซอวาลิเยร์ เดอ เมเร (Chevalier de Mire) ซึงนิยมเล่นพนันมาก เดอ เมเร มีปัญหาอยู่อย่างนึงที่ยังแก้ไม่ตกสักที คือปัญหาในการแบ่งเงินพนันกันระหว่างนักพนัน แกเลยเข้าไปขอคำแนะนำจากนักคณิตศาสตร์ที่ปราดเปรื่องที่สุดในฝรั่งเศสยุคนั้น คือปาสคาล (Pascal) และแฟร์มาต์ (Fermat) จนเป็นที่มาของทฤษฎีความน่าจะเป็นในยุคปัจจุบัน
