• แสงเดินทางเป็นเส้นตรง

• มีอัตราเร็วสูงมากประมาณ   2.99793 x10 ⁸  เมตร/วินาที

• เมื่อมีวัตถุขวางทางเดินของแสง  จะเกิดเงาขึ้นด้านหลังของวัตถุ

• เงาที่เกิดจากแหล่งกำเนิดแสงขนาดใหญ่จะมีเงา  2  ชนิด  คือ เงามืด   และเงามัว

• เส้นตรงที่แสดงแนวของลำแสง  เรียกว่า   รังสีของแสง

วิธีของกาลิเลโอ

กาลิเลโอได้ทำการทดลองเพื่อวัดความเร็วแสง  โดยท่านและผู้ช่วยถือตะเกียงกันคนละดวง  ภายในตะเกียงมีแผ่นเหล็กเปิดปิดแสง  ท่านให้ผู้ช่วยไปบนเขาอีกลูกหนึ่ง ห่างกัน  1 ไมล์ ขณะที่กาลิเลโอเปิดแผ่นให้แสงพุ่งออก  เมื่อผู้ช่วยเห็นแสงก็ให้เปิดแผ่นปิดออกและให้แสงพุ่งออกมาเป็นสัญญาณพุ่งตอบกลับมาทันที

วิธีของโรเมอร์

Rømer เป็นหน่วยวัดระดับอุณหภูมิที่ตั้งชื่อตามนักดาราศาสตร์ชาวเดนมาร์ก ชื่อ Ole Christensen Rømer ซึ่งได้นำเสนอไว้ในปี ค.ศ. 1701 ในระดับศูนย์ได้รับการตั้งค่าเริ่มต้นโดยใช้น้ำเกลือแช่แข็ง จุดเดือดของน้ำถูกกำหนดเป็น 60 องศา อนึ่ง Rømer เห็นว่าจุดเยือกแข็งของน้ำบริสุทธิ์ได้ประมาณ 1/8 ของวิธีการ (ประมาณ 7.5 องศา) ระหว่างทั้งสองจุดเพื่อให้เขานิยามใหม่จุดคงที่ลดลงจะเป็นจุดเยือกแข็งของน้ำที่แม่นยำ 7.5 องศา นักประดิษฐ์หน่วยวัดฟาเรนไฮต์ ชื่อ Daniel Gabriel Fahrenheit ได้เรียนรู้จากการทำงาน Rømer ซึ่งเพิ่มจำนวนของหน่วยงานโดยปัจจัยสี่และการสร้างสิ่งที่เป็นที่รู้จักกันในขณะนี้เป็นหน่วยวัดฟาเรนไฮต์

วิธีของฟูโซ

อีปอลิต ฟีโซ เกิดเมื่อ ค.ศ. 1819 เป็นบุตรชายของหลุยส์และเบอาทริส ฟีโซผลงานแรกของเขาคือการช่วยปรับปรุงกระบวนการถ่ายภาพ ฟีโซและเพื่อนนักฟิสิกส์อีก 2 คนคือ ฟร็องซัว อาราโก และเลอง ฟูโกได้ร่วมกันศึกษาคุณสมบัติของความร้อนและแสง จนในปี ค.ศ. 1848 ฟีโซก็ได้ทำนายถึงปรากฏการณ์การเคลื่อนไปทางแดง (redshift)

หนึ่งปีต่อมา ฟีโซได้ทำการหาค่าอัตราเร็วของแสงจนได้ค่าที่ใกล้เคียงกว่าค่าเดิมของโอเลอ เรอเมอร์ เขาใช้วิธีการฉายแสงไปที่กระจกที่อยู่ห่างออกไป 8 กิโลเมตร โดยให้แสงผ่านช่องว่างระหว่างกงล้อที่หมุนด้วยความเร็ว โดยความเร็วของกงล้อจะเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ จนกระทั่งแสงสะท้อนกลับมายังช่องว่างถัดไป^[3] ค่าที่ฟีโซคำนวณได้นั้นเท่ากับ 313,300 กิโลเมตร/วินาที ซึ่งคลาดเคลื่อนจากค่าปัจจุบัน (299,792.458 กิโลเมตร/วินาที)

วิธีของไมเคิลสัน

การทดลองของ (Michelson-Morley  Experiment)
Interferometer  ชนิดไมเคลสัน  เป็นอุปกรณ์ทางแสงใช้วัดการเปลี่ยนแปลงเล็กๆ ได้ เช่นการเลื่อนตำแหน่งที่น้อยมากๆ ซึ่งใช้ศึกษาการสั่นไหว หรือจะเป็นการเปลี่ยนแปลงอย่างอื่นก็ได้ เช่นอุณหภูมิ ความเร็วในการไหลของอากาศ ความหนาของฟิล์มที่เคลือบกระจก
อินเตอร์ฟีรอมิเตอร์ชนิดไมเคลสัน    ตัวกำเนิดแสงเลเซอร์ตั้งอยู่ด้านหนึ่งของโต๊ะ   เหนือจากพื้นโต๊ะประมาณ  8-10  นิ้ว   เปิดสวิทซ์ให้แสงเลเซอร์ฉายไปยังกระจกแยกลำแสง  (BS)  ซึ่งจะแยกลำแสงออกเป็น  2  แนว   โดยลำแสงลำแรก  ทะลุผ่านไปยังกระจก  M2   ส่วนลำที่สองสะท้อนเป็นมุม  90  องศาไปยังกระจก  M1   ระยะทางจากกระจก BS  ไปยังกระจก  M1   และ  M2  เท่ากัน

ลำแสงที่สะท้อนจากกระจก  M1   ผ่านกระจกแยก  BS  และทะลุผ่านไปยังฉาก  S   ส่วนลำแสงที่สะท้อนจากกระจก   M2   ไปที่กระจกแยก BS  และสะท้อนไปที่ฉาก  S   เกิดการแทรกสอดเป็นริ้วรอยมืดสว่างบนฉาก  S     เลนส์  DL  ช่วยขยายริ้วรอยแทรกสอดให้มีขนาดใหญ่  มองเห็นได้ง่ายขึ้น ดังรูปล่าง
ริ้วรอยแทรกสอดที่ได้จากอินเตอร์ฟิรอมิเตอร์ชนิดไมเคลสัน

เนื่องจากเป็นเครื่องมือวัดละเอียด   อุปกรณ์ทั้งหมดต้องอยู่ในระดับ  จึงจะเกิดริ้วรอยแทรกสอดดังรูปได้   ถ้าคุณจับโต๊ะ  จะทำให้โต๊ะเกิดการสั่นสะเทือน  แม้เพียงเล็กน้อยโดยคุณไม่สามารถสังเกตเห็น  ริ้วรอยแทรกสอดจะสั่นสะเทือนให้เห็นอย่างชัดเจน   ดังนั้นเครื่องมือนี้จึงมีความไวมากในการวัดความสั่นสะเทือน

สิ่งที่ทำให้เกิดการสั่นสะเทือน มีหลายอย่างดังเช่น   รถวิ่งผ่าน   คนเดินผ่าน   จานตกแตก  หรือแม้แต่ลิฟท์ในตึกที่เคลื่อนที่ขึ้นและลง  อุปกรณ์นี้ตรวจจับได้ทั้งสิ้น

ถ้าคุณกำลังทดลองอยู่  และเปิดเครื่องปรับอากาศไว้ แรงสั่นสะเทือนของลม ทำให้ริ้วเคลื่อนไหว  การเปลี่ยนแปลงของอุณหภูมิแม้เพียงเล็กน้อย  เช่นความร้อนจากมือ  ทำให้ริ้วเคลื่อนไหวได้เช่นกัน   อย่างไรก็ตามให้คุณไขน๊อตของอุปกรณ์กับโต๊ะให้แน่น  ผลของอุณหภูมิจะลดลง