ข้อมูลจากเว็บไซต์เจาะลึกระบบสุขภาพ ระบุว่า สายพันธุ์อังกฤษที่กลายพันธุ์ B.1.1.7 พบครั้งแรกในประเทศอังกฤษ เมื่อเดือนกันยายน 2563 ส่วนใหญ่อยู่ในอังกฤษ มีการกระจายไปในประเทศอเมริกา และประเทศอื่น ๆ ในยุโรป โดยตำแหน่งที่กลายพันธุ์เป็นตำแหน่งพิเศษ อยู่บนผิวไวรัส ทำให้ไวรัสมีคุณสมบัติจับผิวเซลล์มนุษย์ได้ดีขึ้น

อีกทั้งในห้องทดลอง พบว่าไวรัสมีประสิทธิภาพในการแบ่งตัวดีขึ้น เพราะฉะนั้น ไวรัสในโพรงจมูกก็จะมาก ติดเชื้อง่าย นอกจากนี้ ปัจจุบันมีหลักฐานจา กรพ.อังกฤษหลายแห่งเห็นว่าสายพันธุ์นี้สัมพันธ์กับอัตราการป่วยและเสียชีวิตมากกว่าเดิมเล็กน้อย ประเทศไทยพบเชื้อโควิดสายพันธุ์อังกฤษครั้งแรก เมื่อวันที่ 3 ม.ค. 2564 โควิด-19 สายพันธุ์อังกฤษ : เดือนพฤศจิกายน 2563 พบว่าราว 1 ใน 4 ของการติดเชื้อในกรุงลอนดอน เป็นเชื้อกลายพันธุ์ชนิดใหม่ แต่สัดส่วนดังกล่าวเพิ่มเป็นเกือบ 2 ใน 3 ของการติดเชื้อที่พบในช่วงกลางเดือนธันวาคม 

หลายประเทศพบผู้ป่วยโควิด-19 สายพันธุ์อังกฤษนี้ เช่น เดนมาร์ก เนเธอร์แลนด์ สเปน สวิตเซอร์แลนด์ อิตาลี ออสเตรเลีย อิตาลี ฝรั่งเศส ฟินแลนด์ สวีเดน เยอรมนี แคนาดา เลบานอน ญี่ปุ่น เกาหลีใต้ อินเดีย และสิงคโปร์ เป็นต้น

ขอบคุณข้อมูล https://www.prachachat.net/spinoff/health/news-644254